Potlatch No 1 (22 Ιούνη 1954)

Potlatch #1

Ενημερωτικό Δελτίο του Γαλλικού Τμήματος της Λετριστικής Διεθνούς

22 Ιούνη 1954

Potlatch:

Το λαμβάνετε τακτικά. Στο Potlatch, η Λετριστική Διεθνής ασχολείται με τα προβλήματα της εβδομάδας. Το Potlatch είναι η πιο αφοσιωμένη έκδοση του κόσμου: εργαζόμαστε για τη συνειδητή και συλλογική εδραίωση ενός νέου πολιτισμού.

Η ΕΚΔΟΣΗ

Όλο το νερό της θάλασσας δε θα μπορούσε…

Την 1η Δεκέμβρη η Μαρσέλ Μ., δεκαέξι χρόνων, αποπειράται να αυτοκτονήσει μαζί με τον εραστή της. Μετά τη διάσωσή τους, το άτομο αυτό – παντρεμένος και αρκετά μεγάλος για να φροντίζει τον εαυτό του – επιμένει ότι οδηγήθηκε στην απόπειρα ενάντια στη θέλησή του. Η Μαρσέλ παραπέμπεται σε ένα δικαστήριο ανηλίκων ώστε «να μάθει να αναγνωρίζει την ηθική του υπευθυνότητα». Στη Γαλλία, οι ανήλικοι στέλνονται σε θρησκευτικές φυλακές και αναγκάζονται να ξοδέψουν τη νεότητά τους εκεί.

Στις 5 Φλεβάρη, δεκαοχτώ αναρχικοί που είχαν αποπειραθεί να ανασυστήσουν την CNT καταδικάζονται σε θάνατο για στρατιωτική ανταρσία. Τα εκτελεστικά αποσπάσματα του Φράνκο διατηρούν τον καταστροφικό “δυτικό πολιτισμό” ασφαλή από κάθε βλάβη.

Τον Απρίλη, οι εβδομαδιαίες εκδόσεις δημοσιεύουν μερικές γραφικές φωτογραφίες από την Κένυα: τον επαναστάτη “Στρατηγό Κίνα” που ακούει την καταδίκη του σε θάνατο· το πιλοτήριο ενός αεροπλάνου της Βασιλικής Πολεμικής Αεροπορίας διακοσμημένο με τριάντα τέσσερις σιλουέτες που παριστάνουν το πλήθος των βομβαρδισμένων ιθαγενών· έναν νεκρό μαύρο, που θεωρείται ως ένας Μάο-Μάο.

Την 1η Ιούνη, στη γελοία La Figaro ο Μωριάκ επιπλήττει τη Φρανσουάζ Σαγκάν επειδή δεν κηρύττει τις υψηλές Γαλλικές αξίες που συνδέουν, για παράδειγμα, τον Μαροκινό λαό με εμάς – και αυτό τη στιγμή που η Αυτοκρατορία καταποντίζεται. (Ασφαλώς, δε δα χάναμε ούτε δευτερόλεπτο διαβάζοντας τα μυθιστορήματα και τους μυθιστοριογράφους αυτής της ασήμαντης χρονιάς, του 1954, αλλά είναι αισχρό για κάποιον σαν τον Μωριάκ να μιλάει για μια δεκαοχτάχρονη κοπέλα.)

Το τελευταίο τεύχος του νεο-σουρεαλιστικού – και προηγουμένως ακίνδυνου – περιοδικού Medium δοκιμάζει για πρώτη φορά την τύχη του στην προβοκάτσια: ο φασίστας Ζωρζ Σουλές εμφανίζεται ξαφνικά με το ψευδώνυμο Αμπέλιο, ενώ ο Ζεράρ Λεγκράν επιτίθεται στους Βορειοαφρικανούς εργάτες του Παρισιού.

Ο φόβος για τα πραγματικά ζητήματα και η αυταρέσκεια απέναντι σε παρωχημένες διανοητικές μόδες ενώνει τους επαγγελματίες λογοτέχνες με τέτοιο τρόπο ώστε να φαντάζουν είτε ως παιδαγωγοί είτε, όπως ο Καμύ, ως επαναστάτες.

Αυτό που λείπει από τους συγκεκριμένους κυρίους είναι ο Τρόμος.

ΓΚΥ-ΕΡΝΕΣΤ ΝΤΕΜΠΟΡ

Ένας Νέος Μύθος

Το τελευταίο λάμα είναι νεκρό, αλλά ο Ίβιτς έχει λοξά μάτια. Ποια θα είναι τα παιδιά του τώρα; Ο Ίβιτς περιμένει… δεν έχει σημασία σε ποιο σημείο του κόσμου.

ΑΝΤΡΕ-ΦΡΑΝΚ ΚΟΝΟΡ

Κάντε τους να καταπιούν την τσίχλα τους…

Για άλλη μια φορά ο Foster Rockett Dules σάς καλεί στα όπλα: η Γουατεμάλα απαλλοτρίωσε την United Fruit Company, το τραστ που εκμεταλλευόταν από το 1944 τους κατοίκους αυτής της χώρας και τη μαστίχα τους για να παράγει την αναντικατάστατη τσίχλα της.

Ο Θεός των αντι-κομμουνιστικών στρατών εκφράστηκε με τους ακόλουθους όρους: «Για να εξαλειφθούν οι δυνάμεις του κακού πρέπει να καταφύγουμε στην ειρηνική και συλλογική δράση». Αυτή η δράση βρίσκεται σε εξέλιξη: όπλα ”made in USA” παραδόθηκαν ήδη στους αντιδραστικούς στην Ονδούρα και στη Γουατεμάλα· συνωμοσίες ανακύπτουν με την υποστήριξη τεράστιων ποσών δολαρίων· η Αμερική ξεκινάει τη σταυροφορία της.

Οι μέθοδοι που κατέστρεψαν την Ισπανική Δημοκρατία αναπαράγονται μέχρι την παραμικρή λεπτομέρεια.

Οι φοιτητές που διαδηλώνουν κάτω από τα πυρά των τανκς στην Μπογκοτά και το επαναστατικό κίνημα στη Γουατεμάλα φαίνεται να αποτελούν τη μοναδική ευκαιρία για ελευθερία στην ήπειρο.

Η κυβέρνηση του Χ. Αρμπένζ Γκουζμάν πρέπει να εξοπλίσει τους εργάτες.

Οι οικονομικές κυρώσεις, οι ιμπεριαλιστικές στρατιωτικές επιθέσεις πρέπει να απαντηθούν με έναν εμφύλιο πόλεμο στις καταπιεσμένες χώρες της Κεντρικής Αμερικής και με εκκλήσεις για εθελοντές από την Ευρώπη.

Παρίσι, 16 Ιούνη 1954

Για τη Λετριστική Διεθνή,

ΑΝΤΡΕ-ΦΡΑΝΚ ΚΟΝΟΡ, ΜΩΧΑΜΕΝΤ ΝΤΑΧΟΥ, ΓΚΥ-ΕΡΝΕΣΤ ΝΤΕΜΠΟΡ, ΖΑΚ ΦΙΓΙΟΝ, ΠΑΤΡΙΚ ΣΤΡΑΡΑΜ, ΖΙΛ Ζ. ΒΟΛΜΑΝ

Ψυχογεωγραφικό παιχνίδι της εβδομάδας

Ανάλογα με τις προθέσεις σας επιλέξτε μια περιοχή, μια λιγότερο ή περισσότερο πυκνοκατοικημένη πόλη, έναν λιγότερο ή περισσότερο ζωντανό δρόμο. Κατασκευάστε ένα σπίτι. Επιπλώστε το. Δημιουργήστε το μεγαλύτερο μέρος της διακόσμησής του και τον περιβάλλοντα χώρο. Επιλέξτε την εποχή και την ώρα. Συγκεντρώστε τους σωστούς ανθρώπους, τους καλύτερους δίσκους και ποτά. Ασφαλώς, πρέπει να είναι κατάλληλος ο φωτισμός και η συζήτηση, ενώ το ίδιο ισχύει για τον καιρό και για τις αναμνήσεις σας.

Αν οι υπολογισμοί σας είναι σωστοί, θα πρέπει να κρίνετε το αποτέλεσμα ικανοποιητικό. (Παρακαλούμε να ενημερώσετε τους εκδότες για τα αποτελέσματα.)

Η σκοτεινή διάβαση

Στην γκαλερί Double Doute, διάβαση Molière (οδός Quincampoix 82), η έκθεση σημαντικών μεταγραφών εξελίχθηκε με εποικοδομητικό τρόπο. Η συνέχεια του λετρισμού διαθέτει τώρα ένα αλεξίσφαιρο τζάκετ για να προστατεύεται από οποιαδήποτε μορφή εχθρικής κριτικής.

Νέα Καθήκοντα

Ο Μωχάμεντ Νταχού ζητάει από τη Λετριστική ομάδα της Orleansville να ορίσει πέντε αποφασισμένα άτομα και να τα θέσει στη διάθεσή του στο Παρίσι το συντομότερο δυνατό.

ΜΩΧΑΜΕΝΤ ΝΤΑΧΟΥ

Αρχισυντάκτης: Αντρέ-Φρανκ Κονόρ, οδός Duguay-Trouin 15, Παρίσι, 16ο διαμέρισμα.

Πηγή : athens.indymedia